"SAMSARA "

โดย...อ. ไมตรี ทรัพย์เอนกสันติ

เป็นภาพยนต์เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมของคนทางอินเดียเหนือคล้ายธิเบต  ภาพยนต์ต้องการสื่อเปรียบเทียบให้เห็นว่า ระหว่างการนำเด็กที่อายุยังน้อยแค่ 5 ขวบ มาฝากวัดเพื่อฝึกป็นพระต่อไป โดยต้องผ่านการอบรมพระ 20 ปี แล้วถ้าใครแรงใจแกร่งกล้าพอที่จะกักขังตัวเองคนเดียวในถ้ำกลางทะเลทรายโดยเอาแต่นั่งสมาธินิ่ง ขนาดเล็บงอกโค้งยาวเป็นนิ้ว ผมเผ้ายาวถึงเอว หนวดยาวถึงสะดือ ผอมแห้งแรงน้อยอีก 3 ปีกว่า ( ภาพยนต์มิได้บอกรายละเอียดการอยู่ กิน (คงน่าจะมีพระมาส่งเสบียงทางช่องประตู)

ครั้นถึงกำหนดเวลาได้ที่  จะมีพวกพระ 4-5 คน มาเปิดประตูและช่วยอุ้มแบกออกจากถ้ำ มาตัดผม,หนวด อาบน้ำ ใส่ชุดพระใหม่ให้ พร้อมกับประคบประหงมเลี้ยงดูจนกลับมาเดินได้แข็งแรงเป็นปกติ  พระที่ผ่านการขังเดี่ยว 3 ปีกว่านี้ได้ จะได้รับตำแหน่งชั้นสู่ระดับ คิมโป ซึ่งจะเป็นที่นับถือยกย่องในวัดเป็นพิเศษและนั่นคือพระที่ชื่อ ทาชิตัวเอกของเรื่อง

นี่เป็นการปฎิบัติธรรมแบบ เก็บ กด เอาไว้ มิใช่การใช้ ปัญญา เหมือนกวาดฝุ่นซ่อนไว้ใต้พรม 

เมื่อ ทาชิ กลับคืนสู่โลกปกติ ประสาทสัมผัสกลับ ว่องไว จุดติดง่ายกว่าที่ควรจะเป็น แค่ชำเลืองเห็นหัวนมของสาวที่กำลังให้ลูกแบเบาะดูดกิน ทาชิ ก็เกิดอารมณ์ทางเพศ จนนอนฝันเปียก ร้อนเร่าสลัดไม่ออก จนอาจารย์ใหญ่ต้อง ส่งไปหาท่านผู้เฒ่าในถ้ำ  กลางทะเลทราย ท่านผู้เฒ่ามิได้พูด หรือสอนอะไรเลยนอกจากเอาแผ่นภาพการร่วมเพศพิเศษที่จะเปลี่ยนไปเป็นภาพโครงกระดูกเมื่อถูกความร้อน ให้ทาชิดูนับสิบแผ่นเพื่อให้ทาชิใช้เป็น  การปลงในร่างกายมนุษย์หรืออสุภะกรรมฐาน  แต่ทาชิก็  ไม่ใส่ใจ กลับมาที่วัด  กลับถกเถียงกับพระอาจารย์ ว่า เราจะละอะไรได้อย่างไร ถ้าไม่เคย ผ่าน ลิ้มรสสัมผัส ครอบครอง สิ่งเหล่านั้นจริงๆ ทาชิ ไม่เห็นด้วยที่พระในวัด ได้จากการ คัดเอาเด็ก อายุแค่ 5 ขวบที่ไร้เดียงสา จากพ่อแม่ที่เอาลูกมาถวายให้บวชเรียนเป็นพระ
  ไม่นาน ทาชิ ก็จึงตัดสินใจ  ปลีกตัวเองออกไปจากวัดเงียบๆ คนเดียว เพื่อไปผจญทางโลก ละเพสบรรพชิตไปเป็นฆาราวาส ปุถุชนธรรมดา   
  ทาชิ ไปมีครอบครัว ภรรยาและลูกน่ารัก ชาย/หญิง 2 คน พร้อมกับทำการเกษตรกับพ่อตา ไปมีเรื่องกับ มาเฟียท้องถิ่นจนถูกซ้อมเกือบตาย ที่นาถูกวางเพลิง  แต่ก็ยังพอเหลือทำมาหากินได้ 

แม้มีภรรยาแล้ว ทาชิ ก็ยังอดแอบมีคู่ขากับสาวหากินไม่ได้  พูดง่ายๆว่า ทาชิ ตกหลุมพรางทางโลกเต็มขั้น แต่จากการที่ทาชิเคยเป็นพระ ทำให้เขาเริ่มอาลัยอาวรณ์นึกถึงความสงบสุขสมัยเป็นภิกษุ  แล้ววันหนึ่ง ทาชิก็แอบหนีออกจากบ้าน ทิ้งภรรยาและลูก เพื่อกลับไปอยู่ที่วัด  แต่ระหว่างทาง ภรรยาของเขาได้ตามมาทัน และร่ำให้ต่อว่าที่ทาชิทิ้งภรรยาและลูกมา โดยเปรียบเทียบตัวเองเป็น ยโสทรา ศรีภรรยาของสิทธัตถะ  ที่ต้องทนทุกข์  เพราะถูกทอดทิ้งแบบเดียวกัน สมัยที่สิทธัตถะยังไม่ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า

แล้วเรื่องก็จบลง โดย ภรรยาของทาชิ จากกลับไป  ทิ้งทาชิเอาไว้ให้กลับไปอยู่วัด  

ประโยคสุดท้ายก่อนปิดเรื่อง ทาชิ อ่านเอาจากคำแกะสลักบนก้อนหินหน้าวัด

" จะรักษาน้ำหยดเดียวไว้ได้อย่างไร"
ทาชิ  พลิกกลับมาด้านหลังก้อนหิน พร้อมกับพบคำตอบ
  " ก็โดยการ เทน้ำหยดเดียวนั้น ลงทะเลไป ".........จบ

( จริงๆผู้แต่ง/สร้างคงต้องการสื่อว่า การจะรักษาพระดีๆสักองค์เอาไว้ มีทางเดียว คือ คืนท่านกลับไปสู่ร่มกาสาวพัติ์)
แต่จริงๆแล้ว เรื่องนี้บอกเราว่า การขอลองใช้ชีวิตทางโลกให้สะเด็ดน้ำ ก่อนเข้าสู่ทางธรรม มันไม่ง่ายอย่างนั้น อย่าลืมว่า แล้ว คนอื่นๆ สถานการณ์อื่นๆที่คุณไปมีความผูกพันธ์ลึกซึ้งเอาไว้  พวกเขาจะคิดอย่างไร 
  การจะยอมรับ ด้วยเหตุและผล คำตักเตือน และด้วยสติปัญญาของคุณเอง ว่า " ไฟ  มันร้อน"  
อาจโดยไม่จำเป็นที่คุณจะต้อง เอามือไปสัมผัสกับไฟโดยตรงเสียก่อนก็ได้ !